Terug naar de Stroom

Terug naar de stroom

In mijn werk als holistisch en energetisch therapeut leerde ik het lichaam aanvankelijk lezen via de taal van de chakra’s — energiewielen verbonden met lagen van bewustzijn, emoties en zielskracht. Deze kennis bracht me ver. Maar gaandeweg begon mijn energetisch werk te bewegen. Niet weg van iets, maar dieper het mijne in. Als een rivier die haar bron herinnert, begon mijn veld zich te openen naar waar ik werkelijk vandaan kom.

Er kwam een fluistering op gang. Niet vanuit leer, maar vanuit bloed. Een onderstroom. Een herinnering.

Alsof het water in mij begon te spreken.

Niet de heilige rivieren van verre landen, maar de Waddenzee. De zilte adem van het grensland, waar water aarde kust en de getijden ritmisch ademen met de maan. De Noordzee, ruimer, dieper, dragend als een grootmoeder van stromingen. Dáár, in die beweging, begon ik iets te voelen dat ouder is dan woorden. De stroom van mijn ziel, die terugkeert naar haar oorsprong — naar het land, het water, en de stem van mijn voorouders.

Maar niet alleen het water zingt. Ik hoor het land fluisteren onder mijn voeten — in de klei, het zand, het veen. Ik voel de zon op mijn huid als een herinnering aan oude rituelen, aan leven dat gevierd werd in licht. De maan keert terug in mijn ritme, trekt aan mijn dromen en wijst me de weg naar binnen. De lucht draagt hun woorden, hun zuchten, hun weten. En in mijn eigen bloed bruist hun kennis. Niet als iets aangeleerds, maar als iets dat weer wakker wordt.

Mijn wortels liggen in het Germaanse veld — niet in de latere Noord-Germaanse overlevering, maar in de oudere, aarde- en watergewortelde spiritualiteit. Hier leefden mensen in symbiose met de elementen, met voorouders, met landgeesten en ritmen die hun wijsheid haalden uit seizoenen en stromen. Zij werkten niet met chakra’s, maar zij kenden wél de kracht die door het lichaam trekt als een levend landschap. De geest van water. De bezieling van adem. De zachte kracht van aarde. De adem van lucht.

Heilige bronnen, zinkputten, rivieren die als godinnen werden geëerd, stilstaande vennen die men bezat met respect en vrees — overal klonk het besef dat alles leeft, draagt, zuivert en verbindt. In dat wereldbeeld ligt ook mijn eigen weten verankerd. Want wanneer ik werk met energie, voel ik geen vaste wielen meer — ik voel getijden. Stromingen. Innerlijke zeeën. Wat ik ooit leerde als een systeem, is nu vloeibaar geworden. Her-innerd in mijn eigen veld.

De chakra’s zijn niet verdwenen; ze zijn opgenomen in iets dat dieper reikt. Mijn werk beweegt niet langer volgens andermans kaarten, maar volgens de loop van mijn innerlijke rivieren. Mijn ziel herkent haar richting in de adem van de zee, in de pulserende kracht van de onderbuik, in de golfslag van het hart. Ik werk niet langer met systemen — ik werk vanuit een veld. Mijn veld. Dat van mijn voorouders. Dat van het water. Van het land. Van de lucht. Van het licht.

En soms, in de stilte na een sessie, wanneer alles weer stroomt, voel ik haar. De adem van de Waddenzee. De diepte van de Noordzee. De zucht van de wind. De gloed van de zon. De roep van het land onder mijn voeten. Al die stemmen samen wekken het weten in mijn bloed.

Zij herinnert me.
Zij draagt me.

En ik luister.

✨ Wil jij je ook herinneren?

Als jij iets herkent in deze woorden — een trilling, een onderstroom, een zacht ontwaken in je eigen veld — weet dan dat je welkom bent.

In mijn praktijk bied ik op geheel eigen wijze ruimte aan wie verlangt te luisteren naar zijn of haar lichaam, ziel en voorouderlijke bedding. Ik werk niet vanuit systemen, maar vanuit verbinding. Vanuit mijn veld, geworteld in het land, het water, het licht. Zodat jij je eigen stroom weer kunt voelen — en herinneren wie je bent.

Voel je je geroepen?
Dan ontmoet ik je graag!