Stanton Drew: Een Betoverende Ontdekking op een Oerkrachtige Plaats
Na ons avontuur bij Stonehenge was onze fascinatie voor stenen cirkels onbedoeld versterkt. Het was niet enkel de indrukwekkende aanwezigheid van de oude monumenten, maar vooral de energetische resonantie die ervan uitging. Een vriend op Facebook had dat ook gevoeld en tipte ons over Stanton Drew, een minder bekende, maar minstens zo magische plek. Hij vertelde dat daar een stenen cirkel zou liggen, waar je vrij kon rondwandelen, de stenen kon aanraken en in contact kon komen met de oude energie. Voor mij was dat een absolute must, want ik weet dat ik mijn voelsprieten goed kan afstemmen, en dat mag je niet doen als het niet mag🤪 Maar dat had ik bij Stonehenge al bewezen. Ik voelde nu dat ik niet beperkt werd in verbinding met de bron van de energie. Wat een vrijheid!
Tijdens ons verblijf in het betoverende Glastonbury besloten we op een stralende ochtend koers te zetten naar Stanton Drew. We parkeerden nabij het kleine, historische kerkje dat op de route lag. Het was zo’n heerlijke, lome ochtend, een moment waarin de tijd even stil leek te staan. De zachte, zwoele zomerwarmte hing als een deken over de omgeving. Misschien was het de sfeer van de plek zelf, misschien de magie die in de lucht hing, maar ik voelde een diepe verbondenheid. Het was alsof de oude stenen mij begroetten, en ik hen.
Via een hek bij het kerkje betraden we het terrein, dat bezaaid was met monumenten, oude bezienswaardigheden en de onmiskenbare kracht van ley-lijnen die je bijna kon voelen tintelen in de lucht. Maar mijn blik werd meteen gevangen door de grote stenen cirkel in de verte. Het leek alsof een onzichtbare kracht me naar haar toe trok. Langs elke steen slenterend en ze zachtjes aanrakend, kwam ik in mijn eigen verhaal terecht. Ik sprak in een oeroude, stille taal met de stenen, alsof ik met de spirits van vervlogen tijden communiceerde. Het voelde alsof ik me kon laden en ontladen, een energetisch proces dat ik nog nooit eerder had ervaren.
Ik besloot mijn intuïtie te volgen en me te laten leiden door de subtiele stroom van energie. Ik voelde de kracht van zowel de binnen- als de buitencirkel. De buitencirkel vormde een beschermende aura, een spiraalvormige laag energie die zich uitstrekte in meerdere lagen, bijna tastbaar in haar pulserende kracht. Geen wonder dat ik er zo onweerstaanbaar naartoe werd getrokken. De binnenste cirkel straalde een warme, hartverwarmende energie uit die naar binnen spiraalde, precies naar het centrum. Ik liep in tegengestelde richtingen langs de grote stenen en voelde me volledig verbonden met de oude kracht die hier nog altijd leeft.
Aan het einde van mijn rondes, naast Rene die daar op de grond was gaan liggen, kwam ik tot rust. De stilte was sereen en diep. Ik wist niet precies waarom Rene daar lag, maar het voelde gewoon als het juiste moment. We hadden onlangs gehoord dat zijn gezondheid mogelijk weer verslechterde en dat we dat de week na de vakantie zouden weten. In die stille kracht van de plek, in de magische sfeer, hoopte ik dat deze oude energie hem misschien kon helen. Want ik had intussen zelf ervaren dat deze kracht bergen kan verzetten. Het leek alsof Stanton Drew nog steeds haar helende kracht uitstraalt, klaar om de zwaarste lasten te verlichten.
Ik bracht nog een moment van dankbaarheid, en offerde wat water aan de oude stenen, als een ritueel van eer en respect. Daarna nam ik plaats op een grote, vriendelijke steen, en vanzelf begon mijn zielenstem te ontwaken. Ik neuriede zacht een lied dat de oude energieën verbindt met mijn hoop op verlossing en heling. Het was een magisch, bijzonder moment dat ik nooit zal vergeten.
Stanton Drew is veel meer dan een archeologische site; het is een krachtplek die je raakt op het diepst van je wezen. Het is een samenspel van oude magie, tijdloze energie en de hoop op heling. Een plek die nog altijd leeft, ademt en uitnodigt tot verbinden met de kracht van de natuur en onze eigen ziel.
Reactie plaatsen
Reacties