Met het verkeerde been uit bed

Gepubliceerd op 2 augustus 2025 om 16:20

Met het verkeerde been uit bed

Over de kunst van ontwaken — en de kracht van kiezen, elke dag opnieuw

 

Je kent het vast: “Ze zal wel met het verkeerde been uit bed gestapt zijn.”

Een uitdrukking die we luchtig gebruiken als iemand humeurig is,

scherp op de tong,

kort van stof.

 

Maar wat als dat geen grapje is?

Wat als het werkelijk begint... dáár?

In het eerste moment van de dag.

In het ontwaken. In de manier waarop je jezelf weer terugroept uit de nacht.

 

Wat als jouw hele dag, jouw hele leven zelfs,

vorm krijgt

op het moment dat je je dekens terugslaat?

________________________________________________________________________________________________________________________________

Ze voelde het al voordat ze haar ogen opende.

De zwaarte in haar borst. De wolk in haar hoofd.

De stilte in de kamer klonk niet vredig, maar onverschillig.

 

Het zou zo’n dag worden.

Zo één waar alles stroef loopt,

waar mensen net verkeerd vallen,

waar je op het randje leeft —

van uitbarsten of instorten.

 

Ze kende dit.

En ze wist:

dit is de drempel.

Dit is het moment waarop ze kiest

of ze het verkeerde been óf het bewuste hart

de dag in laat stappen.

 

Ze draaide zich om naar het raam.

De zon zat nog verscholen achter wolken,

maar ergens kleurde de lucht al zacht roze.

 

En iets in haar besloot:

Ik hoef niet te wachten tot het licht is, om licht te kiezen.

________________________________________________________________________________________________________________________________

 

Elke dag heb je twee keuzes:

1) Focussen op wat misgaat

2) Omarmen wat klopt

 

Dat klinkt eenvoudig.

Maar wie het geprobeerd heeft, weet: het is een innerlijke revolutie.

 

Want de wereld trekt aan je.

Met nieuws, met haast, met verwachtingen.

Met de stemmen van gisteren.

En soms met je eigen vermoeidheid.

 

Maar precies daar,

juist in die verwarring,

ligt de uitnodiging:

 

Kies.

Kies dankbaarheid.

Kies vreugde.

Kies om te zien wat er wel is.

 

Niet omdat je naïef bent.

Maar omdat je wéét: schoonheid is altijd aanwezig.

Alleen… niet altijd luid.

Soms fluistert het.

In een bloem langs de weg.

In de geur van koffie.

In de blik van een kind.

Of in je eigen adem, als je durft te luisteren.

 

Het verkeerde been bestaat niet echt.

Het is een herinnering.

Dat je vergeten was dat je mocht kiezen.

 

En het goede been?

Dat is je aanwezigheid.

Je bewuste JA.

Je bereidheid om met open handen te leven,

zelfs op dagen dat niets vanzelf gaat.

 

Want zodra je kiest om schoonheid te zien,

gaat de wereld open.

Niet omdat hij ineens anders is,

maar omdat jij anders kijkt.

 

En dan…

wordt het gewone

magisch.

Wordt het alledaagse

een wonder.

Wordt het pad dat je loopt

een dans van licht en kleur.

 

Dus hoe ben jij vanochtend opgestaan?

En nog belangrijker:

Hoe wil je nu de rest van je dag bewonen?

 

Want elke seconde kun je opnieuw beginnen.

Elk moment is een drempel.

 

Misschien is het vandaag jouw dag

om zachtjes te zeggen:

 

“Ik kies voor licht.

Voor dankbaarheid.

Voor vreugde in het kleine.

Voor de schoonheid die er altijd al was.”

 

En zo zet je het juiste been vooruit.

Niet omdat alles perfect is —

maar omdat jij

aanwezig bent.

 

En dát is waar het leven op wachtte.

 

Ochtendritueel: Voor je voeten de vloer raken

________________________________________________________________________________________________________________________________

Een moment voor jezelf vóór de dag begint

 

 1. Blijf liggen. Sluit je ogen.

Voel je lichaam. De warmte onder de dekens.

Leg je handen op je onderbuik of hart.

Adem diep in… en zacht uit.

Laat de nacht nog heel even om je heen hangen.

Vraag jezelf fluisterend:

“Hoe wil ik vandaag in het leven staan?”

 

 2. Spreek je keuze uit — hardop of in stilte.

Kies drie woorden die je vandaag wilt belichamen.

Bijvoorbeeld:

 

> “Ik kies voor zachtheid.

Ik kies voor vertrouwen.

Ik kies voor schoonheid in het kleine.”

Of:

> “Ik ben aanwezig.

Ik ben gedragen.

Ik ben licht.”

 

Laat elk woord door je lijf reizen,

van kruin tot tenen.

 

 3. Zegen je voeten.

Voor je opstaat, raak even je voeten aan.

Fluister:

 

> “Dank jullie wel dat jullie mij dragen.”

 

Stel je voor dat het eerste been dat je uit bed zet

symbolisch is voor de energie die je de dag instuurt.

Laat het licht zijn. Bewust. Gegrond.

Zet je voet op de aarde alsof het een altaar is.

 

 4. Open je ogen.

Kijk even naar het licht in de kamer.

Of sluit je ogen weer en stel je de zon voor,

ook als het buiten regent.

 

Weet: je hebt al gekozen.

En alles wat volgt, beweegt mee

met dat stille ja.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.