Volle maan in Steenbok – 10 juli 2025
Er komt een nacht waarin je niet meer kunt ontlopen wat je in stilte hebt meegetorst. De maan klimt hoog aan de hemel, helder en ongenaakbaar, maar niet hard. Ze kijkt, ze wéét. Haar licht trekt geen lijnen tussen goed of fout, het toont alleen wat er is. Zonder oordeel, zonder opsmuk. Alles wat je voor jezelf verborgen hield, alles wat zachtjes binnenin groeide, staat nu bloot aan haar zilveren glans. Niet omdat het klaar is, maar omdat het gezien wil worden.
Deze volle maan staat in het aardeteken Steenbok, standvastig, verantwoordelijk, dragend. Recht tegenover haar staat de zon in Kreeft, het waterteken dat ons verbindt met ons binnenste, met zorg, herinnering en emotionele diepte. Samen vormen ze een spanningsboog tussen binnen en buiten, tussen voelen en functioneren, tussen de behoefte om te koesteren en de noodzaak om te begrenzen.
Waar Kreeft zegt: “Blijf bij mij, voel, keer naar binnen,”
zegt Steenbok: “Stel je op. Blijf recht. Wees trouw aan wat klopt.”
Deze maan vraagt je niet om te kiezen tussen die twee, ze nodigt je uit om beide te belichamen.
Wat je nu voelt, vraagt niet om analyse maar om aanwezigheid.
De onrust die opkomt is geen vijand, maar een fluistering van wat richting zoekt. Misschien voel je je moe, trager dan anders, alsof je systeem wil herstructureren. Misschien ervaar je een helder soort innerlijke stilte, waarin alles eindelijk op zijn plek valt of juist het ontbreken van die plek voelbaar wordt.
Je lijf reageert. Je adem verandert van ritme. Je hart klopt luider, of net stiller. De wereld lijkt hetzelfde, maar jij neemt anders waar. De maan raakt je niet op het oppervlak, maar in de onderlagen. In je botten, je grenzen, je fundament. Alsof ze je herinnert aan een ouder weten. Aan hoe het ooit begon.
In oude tijden was deze volle maan verbonden met het keerpunt tussen overvloed en oogst. De zon staat nog krachtig aan de hemel, maar het ritme keert langzaam naar binnen. Het graan zwelt, het fruit begint kleur te bekennen. In deze fase van de zomer draaide alles om zorg dragen: voor het land, voor de voorraad, voor wat zou komen.
De Germanen leefden in seizoensbogen die minder versnipperd waren dan de onze. Er was zomer, er was winter. En ergens daartussen: deze volle maan. Niet het uitbundige begin, maar het rijpende midden. Niet het loslaten, maar het meedragen. Deze maan markeerde het moment waarop vrouwen hun voorraadkast begonnen te vullen en mannen hun handen op de aarde legden om te voelen of het tijd was. Men keek naar de lucht, maar luisterde naar de bodem.
Steenbok als teken herinnert ons aan wat standhoudt. Wat gebouwd is. Wat je blijft dragen, zelfs als je het niet meer ziet. Kreeft vraagt je om die last te voelen met zachtheid. Om te zorgen voor het kind in jezelf, zelfs terwijl je de volwassene blijft. Je hoeft niets af te breken. Je hoeft alleen te erkennen wat jou voedt en wat niet.
Ritueel voor evenwicht tussen binnen en buiten
Zoek vanavond een plek waar je de maan kunt zien, of waar je haar aanwezigheid kunt voelen, zelfs als ze zich verschuilt achter wolken.
Ga zitten. Laat je lichaam zakken in de grond onder je.
Zit zo dat je rug zich herinnert dat hij jou draagt.
Leg je hand op je borst, en adem zacht.
Leg je andere hand op je onderbuik, en adem nog een keer.
Voel. Niet met je hoofd, maar met je lijf. Wat leeft er in je midden? Wat heb je de afgelopen maanden opgebouwd? Wat voelt te groot? Wat vraagt om ruimte? Laat de vragen opkomen zonder er meteen een antwoord op te forceren.
Als je wilt, spreek dan zacht:
“Ik ben veilig in wat ik voel. Ik ben trouw aan wat ik draag.”
“Wat niet meer van mij is, geef ik terug aan de aarde.”
Recept voor kalmte en structuur
Verwarmende wortelbouillon met zeewier en gember
Snijd een stuk pastinaak of knolselderij in grove stukken. Voeg een stukje verse gember toe, een vel kombu of een lepel kelppoeder, en eventueel een snuf witte miso of tamari. Laat het geheel zachtjes trekken in een liter water, minstens 30 minuten. Drink langzaam, in stilte. Laat elke slok je rug verzachten en je buik verankeren.
Deze bouillon voedt de aarde-energie in jou. Ze ondersteunt je botten, je grensgevoel, je zenuwstelsel. Alles in dit recept wil je terugbrengen naar je as.
Deze volle maan vraagt geen groots gebaar.
Ze vraagt om afstemming.
Op wat je voelt.
Op wat je draagt.
Op wat je diep vanbinnen al wist.
Misschien is dat dit:
dat jouw stevigheid niet het tegenovergestelde is van je zachtheid,
maar er juist doorheen ademt.
En misschien mag je onder dit licht eindelijk weer geloven
dat dragen óók gedragen worden is.
Reactie plaatsen
Reacties