ALU De klank die beschermt
(De Taal van Trilling deel 4)
Sommige woorden zijn ouder dan hun betekenis. Je vindt ze terug op runenstenen, op stukjes bot, hout of metaal. Geen lange spreuken, geen ingewikkelde teksten, alleen drie letters: A L U. Steeds weer. Soms in sierlijke lijnen, soms haastig gekrast. Alsof het woord zelf een spoor achterlaat. Of een grens.
Wat alu betekent? Niemand weet het precies. Er zijn theorieën, natuurlijk. Sommigen zeggen dat het verwijst naar heilig bier of oude tempels. Maar misschien is de vraag naar betekenis al te modern. Misschien is alu geen begrip, maar een ervaring.
Als ik het zachtjes uitspreekt, alu... gebeurt er iets in mijn lijf. Alsof het woord niet uit mijn mond komt, maar uit een diepere plek. Alsof het zichzelf herinnert.
Ik gebruik het soms wanneer ik werk met klank. Tijdens een sessie. Of met mijn drum. Dan fluister ik het woord drie keer, bijna onhoorbaar:
alu... alu... alu...
En de ruimte wordt stiller. Dieper. Niet omdat ik dat zo wil, maar omdat het woord dat doet. Het verandert iets in de lucht.
Het is niet zomaar een klank. Het is een veld. Een zachte beschermlaag. Je hoeft het niet te geloven om het te voelen.
Eén van mijn cliënten, een nuchtere man, totaal onbekend met rituelen of energetisch werk zei na een sessie:
“Dat woord dat je zei... ‘alo’? Ik weet niet waar ik het van ken. Maar het raakte iets. Alsof het ergens al in me zat.”
Zijn stem brak bijna. Alsof een herinnering zich aandiende die nog geen naam durfde dragen.
Soms lijkt het alsof het lichaam iets herkent wat het hoofd nooit heeft geleerd.
Alsof een woord als alu niet alleen iets zegt, maar iets doet.
Iets sluit.
Iets beschermt.
Je kunt het zelf proberen.
Leg je hand op je borst.
Adem langzaam in.
En zeg zacht: Alu.
Voel.
Luister.
Misschien is het geen antwoord, maar een bedding.
En dat is soms genoeg.
☆~︎~☆~︎~☆~︎~☆~︎~☆~︎~☆
Nog wat meer...
Het woord alu is op tientallen runeninscripties gevonden, maar tot op de dag van vandaag is de betekenis niet met zekerheid vastgesteld.
Sommige wetenschappers vermoeden dat het teruggaat op het Germaanse alh, dat “heiligdom” of “amulet” kan betekenen. Anderen linken het aan alu als “bier” een rituele drank. Maar in recentere taalstudies wordt gesuggereerd dat alu helemaal geen Germaanse oorsprong heeft, maar mogelijk afkomstig is uit het Rhaetisch of Etruskisch oude culturen uit Noord-Italië waar het iets zou kunnen betekenen als: wijding, toewijding of bescherming door overgave.
Wat al die interpretaties gemeen hebben? Alu duikt op in magische contexten, en wordt waarschijnlijk gebruikt als beschermend of transformerend klankwoord een klank met kracht.
Over het symbool bij deze blog...
Er bestaan geen vaste symbolen voor alu. Alleen klank. Alleen gevoel.
Toch ontstond dit beeld vanuit stilte, adem en weten.
Het symbool is opgebouwd uit drie hoofdvormen:
➤ De drie armen als in de Algiz-rune (ᛉ): een oud teken van bescherming en verbinding met het hogere. Drie lijnen die omhoog reiken als een gebaar van zegen, als een mens die zich opent voor wat groter is. Ze verbeelden ook de heilige drie: lichaam, ziel en geest. Of: verleden, heden, toekomst.
➤ De opwaartse stam de verticale lijn in het midden verbindt beneden met boven. Een as. Een levenslijn. De drager van het woord. Hij wortelt in de aarde en wijst naar het onzichtbare, als een kanaal tussen werelden.
➤ De eivormige cirkel een bedding. Geen grens, maar een veld. Een zachte omhulling, als de schoot van het woord. Zij draagt het geheel, beschermt het, sluit het niet af maar houdt het vast. Een kosmisch ei, een poort, een ruimte waarin trilling rust kan vinden.
Sommigen zien er een drietand in. Anderen een oog.
Voor mij is het een innerlijk beeld niet bedacht, maar ontvangen.
Geen verklaring. Alleen trilling.
Zoals alu zelf.
Voel je je verbonden met dit beeld?
Voel je vrij om het te gebruiken zolang het met respect gebeurt.
De volledige uitleg lees je op mijn website: www.yindi-anora.nl
Misschien is het leuk om te kijken wat de alu trilling bij jou oproept?
Ik zou dat graag willen horen!
Liefs Saskia
Yindi Anora
Bronnen omdat Google in deze niet echt je vriend is:
1} Macleod, M. & Mees, B. (2006). Runic Amulets and Magic Objects. Boydell Press.
2} Mees, B. & Markey, T.L. (2014). Early Nordic alu and al‑ “to nourish”. Journal of Indo-European Studies.
3} Wikipedia (Engels): Alu (runic)
Over dit beeld – in het licht van ALU
Dit symbool is geen letter, geen woord. Het is een veld.
Wat je ziet, is een beeld dat voortkomt uit eeuwenoude lagen van betekenis — gevormd in stilte, gedragen door adem, getekend door hand.
De centrale vorm is verwant aan de Elhaz-rune (ᛉ) — een teken van bescherming, grensbewaking en verbinding met het hogere. In Germaanse context wordt deze rune vaak gezien als een gestileerde gestalte met geheven armen: een roep, een zegening, een kanaal.
De drie armen wijzen omhoog als stralen, takken, of wegen tussen werelden. Ze doen denken aan de drie hoofdtakken van Yggdrasill, de wereldboom — een oud beeld van verbinding tussen boven-, midden- en onderwereld. De verticale as staat als een stam. Een ruggegraat. Een middenlijn van kracht.
De lus bovenin roept iets op van een oog of oor — een poort tussen binnen en buiten. Het suggereert een amulet, een drager van intentie, of een zegenend sluitstuk. Zoals alu zelf: niet een betekenis, maar een bedding.
En ja, voor wie goed kijkt, herinnert het ook aan de drietand — maar dan niet als duivels wapen, zoals later werd ingeprent, maar als oeroud symbool van richting en beheersing van krachten. In de klassieke wereld was de drietand het teken van Poseidon, heerser over water en trilling. In het Germaanse veld is het een vorm van grens en bescherming.
Dat zulke tekens later als ‘satanisch’ werden bestempeld, is geen waarheid — het is een projectie van angst op wat niet meer werd begrepen. Veel van wat oorspronkelijk heilig was — spiralen, bokken, hoorndragers, runen — werd in de middeleeuwen vervormd tot iets ‘duisters’. Maar de wortels van dit teken liggen niet in duisternis, maar in oerkracht en verbondenheid met het grotere veld.
In bijna alle tradities is drie een heilig getal:
lichaam – ziel – geest
maagd – moeder – wijze
verleden – heden – toekomst
geboorte – leven – dood
De vorm in dit beeld is dus meer dan lijn en leegte. Het is een trillend teken. Een uitnodiging. Een bescherming. Een echo van wat nog niet vergeten is.
Reactie plaatsen
Reacties