Galstenen

Ik zat in Marja’s knusse woonkamer, omringd door boeken over de Germaanse Geneeskunde. Marja had me uitgenodigd om samen te studeren, en haar enthousiasme voor deze alternatieve visie was aanstekelijk. Terwijl we samen zaten, voelde ik de opwinding om haar te helpen begrijpen wat deze kennis voor haar kon betekenen, vooral met betrekking tot haar strijd met galstenen.

Ze had al vaker gehoord van de reguliere geneeskunde dat een operatie de enige oplossing was, maar die gedachte weerhield haar er telkens van om verder te gaan. Terwijl ik mijn notitieblok openklapte, merkte ik de frustratie op haar gezicht.

"Volgens de Germaanse Geneeskunde hebben galstenen vaak te maken met een territoriumergernis-conflict," zei Marja terwijl ze een boek opensloeg. "Onze emoties kunnen echt invloed hebben op ons lichaam."

Ik knikte instemmend. "Dat klopt. De galwegen zijn gerelateerd aan ons gevoel van territorium en identiteit. Hoeveel van ons leven bestaat er niet uit conflicten die met onze grenzen te maken hebben, of dat nu thuis is of op het werk?"

Marja zuchtte en zei: "Ja, en soms lijkt het alsof mijn woede en frustratie zich naar binnen keren. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Het lijkt wel of ik mijn eigen grenzen niet respecteer."

"Wat als we samen eens goed nadenken over de situaties die deze frustraties hebben veroorzaakt?" stelde ik voor. "Misschien kunnen we de conflicten die je hebt meegemaakt opschrijven en analyseren, zodat we de verbanden kunnen leggen met je galstenen."

Marja vond dat een goed idee. Terwijl we samen onze gedachten op papier zetten, kwamen er herinneringen naar boven. Gedoe met buren over geluidsoverlast, onvrede met werkrelaties en de constante druk om perfect te zijn. "Het voelt goed om dit te delen," zei Marja, terwijl ze de pen vasthield. "Misschien moet ik deze gevoelens niet langer wegstoppen."

Ik moedigde haar aan. "En laten we ook kijken naar de praktische aspecten van de Germaanse Geneeskunde. Denk aan wat je eet. Het is belangrijk om bittere groenten op te nemen in je dieet. Wat kunnen we toevoegen dat je helpen zal bij je genezingsproces?"

Na een tijdje bespraken we de voordelen van bittere groenten en het belang van het vermijden van geraffineerde producten. Marja maakte een lijst van dingen die ze op de markt kon kopen. Maar meer nog, we spraken over de noodzaak om elk aspect van haar leven onder de loep te nemen. "Het is een holistische benadering," zei ik. "Als je je emoties en je dieet aanpakt, dan werkt dat samen."

Naarmate we verder studeerden en filosofeerden vatten we het idee op dat de galstenen misschien een uitnodiging waren om haar emotionele welzijn aan te pakken en dat leidde tot opluchting en ontdekking. "Ik realiseer me nu dat deze situatie me niet alleen ziek heeft gemaakt, maar me ook iets te leren heeft gegeven," zei ze uiteindelijk.

We bespraken de theorieën en inzichten die naar voren kwamen, en met elke discussie voelde Marja zich sterker. De operatiedruk vanuit de reguliere geneeskunde vervaagde, terwijl de kracht van zelfreflectie en emotionele acceptatie haar nieuwe hoop gaf. We leerden samen de waarde van zelfliefde en begrip, niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen.

Zo werd dit niet alleen een studie van de Germaanse Geneeskunde, maar ook een reis van groei, waarin Marja en ik elkaar hielpen om de kracht van onze emoties en gezondheid opnieuw te omarmen. Het was een pad van zelfontdekking waarin het feit van je eigen ruimte in mogen nemen, zelfs moeten innemen, met stip op nummer 1 staat.

De galstenen zullen er nog wel zitten maar Marja heeft nog nauwelijks last!