Ziekte van Crohn

Jurre kwam bij mij met een grote mate van scepsis, maar ook met een verlangen om te begrijpen waarom zijn lichaam zich tegen hem leek te keren. De diagnose van de ziekte van Crohn had alles op zijn kop gezet: pijnlijke ontstekingen, een voortdurend gevoel van onrust in zijn darmen, en een gevoel dat hij gevangen zat in een onzichtbare strijd. Hij wilde weten: Wat probeert mijn lichaam mij te vertellen?

In onze eerste gesprekken nodigde ik hem uit om de ziekte niet alleen te zien als een medische aandoening, maar als een communicatiemiddel van zijn lichaam. Volgens de 5 biologische natuurwetten is ziekte geen willekeurig toeval, maar een biologisch programma met een betekenis. Het is een signaal dat er iets in zijn innerlijke wereld aandacht vraagt.

Tijdens een diepgaand proces van regressie en reflectie kwam aan het licht dat er een herkenbaar script speelde dat vaak bij Crohn’s ziekte wordt gezien: een conflict rond het niet kunnen verteren, niet kunnen verwerken, of niet kunnen doorslikken van een bepaalde emotionele ervaring of situatie.

Wat bleek was dat Jurre in zijn jeugd een situatie had meegemaakt waarin hij zich niet gehoord voelde, of waarin hij niet in staat was zijn gevoelens of behoeften te uiten. Een conflict dat zich vooral afspeelde rond het niet kunnen 'verteren' van emoties, ervaringen, of situaties die hem overweldigden. Het ging bijvoorbeeld om een gebeurtenis waarin hij zich machteloos voelde, of waarin hij voelde dat zijn gevoelens niet welkom waren of niet konden worden verwerkt.

Deze onbewuste overtuiging – dat er iets is dat niet 'verwerkt' kan worden, dat niet 'doorgegaan' kan worden – vormt het script dat zich herhaalt in zijn lichaam. Crohn’s ziekte wordt hier vaak gezien als een soort ‘brok’, een blokkade die niet kan worden uitgesproken of verteerd. Het lichaam reageert als een spiegel: ‘Je kunt niet verteren!’ betekent niet alleen dat hij fysiek moeite had met het verteren van voedsel, maar ook met het verwerken van emoties en ervaringen.

Het onderliggende conflict is dus dat Jurre het gevoel heeft dat hij niet in staat is om bepaalde gevoelens, pijn of herinneringen te ‘verteren’ of te integreren. Het kan gaan om gevoelens van afwijzing, machteloosheid, of het niet kunnen krijgen van de juiste erkenning. Dit ‘brok’ conflict draait om het onvermogen om de emotionele inhoud te laten doorstromen en te transformeren.

Wat bovendien vaak gebeurt bij Crohn’s is dat het conflict niet altijd permanent actief is. Het is een wisselwerking van conflictactieve periodes en momenten van heling. Soms lijkt het alsof het lichaam in een staat van ontsteking en onbalans blijft hangen, terwijl op andere momenten de spanning afneemt en het lichaam een herstelproces ingaat. Dit voortdurende heen en weer bewegen tussen ‘aan’ en ‘uit’ is een natuurlijk onderdeel van het helingsproces: een soort ‘hangende heling’.

In deze dynamiek is het belangrijk te begrijpen dat het lichaam niet zomaar ‘kapot’ is, maar dat het zich telkens weer probeert te herstellen en dat de ziekte een signaal is dat er nog werk te doen is. Het geeft aan dat er nog emoties of overtuigingen zijn die aandacht nodig hebben en dat heling niet lineair verloopt, maar zich in golven manifesteert.

Door dit inzicht te krijgen, kon Jurre leren dat zijn ziekte niet alleen een probleem was dat moest worden onderdrukt of bestreden, maar een boodschap die hem uitnodigde om zijn innerlijke wereld onder ogen te zien en te helen. Het was een proces van erkennen, loslaten en transformeren van de oude overtuigingen dat hij niet kon ‘verteren’ of ‘doorlaten’.

Langzaam maar zeker begon hij te ervaren dat, zodra hij bereid was om de emotionele ‘brok’ te erkennen en te helen, zijn lichaam zich kalmerde, de ontstekingen afnamen en hij zich meer in balans voelde. Het was alsof zijn lichaam hem via de ziekte wilde laten zien dat hij niet alles hoefde te vasthouden, dat het veilig was om gevoelens te uiten en te verwerken.

Samengevat:
De ziekte van Crohn bij Jurre vertegenwoordigt een conflict rond het niet kunnen verteren en verwerken van emoties, herinneringen of situaties die hem overweldigden. Het ‘brok’ dat hij niet kon doorlaten, werd zichtbaar in zijn lichaam als ontsteking en pijn. Het voortdurende wisselproces tussen conflict en genezing laat zien dat heling een niet-lineair proces is, met periodes van actief conflict en periodes van herstel.

Door te begrijpen dat zijn lichaam hem in die vorm wilde helpen, kon Jurre beginnen met het loslaten van oude patronen en het herprogrammeren van zijn innerlijke script. Zijn ziekte werd zo een krachtig hulpmiddel voor zelfinzicht, heling en uiteindelijk, bevrijding.